Botanisch Zuid-Korea, de DMZ (blog 1)

Er is hoop op vrede. Kim Jung -Un en Trump praten, Noord en Zuid-Korea ook, over vrede en ontwapening. Wat heeft dat met dit blog te maken vraag je je af. Het gaat hier toch over bloemen en planten? En niet over oorlog en vrede?

Wij staren naar dat geheimzinnige, gesloten land met zijn bizarre regiem. Proberen een glimp op te vangen van de buren met verrekijkers, aan de rand van de DMZ (afkorting van Demilitarized Zone), één van de belangrijkste toeristische attracties inmiddels in Zuid-Korea. We leren dat er vooral door de oudere generatie nog steeds gedroomd wordt van een hereniging, families verscheurd zijn, en de hoop op vrede alom  aanwezig is. Dat de Zuid-Koreaan zich als wonend op een eiland voelt en graag in de trein zou stappen in Seoul om 14 dagen later in Parijs uit te stappen via Pyong Yang, de hoofdstad van Noord-Korea.

Een kijkje in de DMZ, de witte elektriciteitsmast is van Zuid, de donkere een stukje verderop is van Noord… daartussen ligt de grens. In dit niemandsland is een uniek stukje natuur ontstaan.

De bijzondere natuur van de DMZ

We dompelden ons onder in de geschiedenis van dit fascinerende Aziatische land met zijn bijzondere cultuur, geschiedenis en natuur. “Ieder nadeel heb zijn voordeel”, was de lijfspreuk van onze beste voetballer ooit, Johan Cruijff. En dat geldt ook voor de DMZ. Dit stukje niemandsland tussen Noord en Zuid-Korea, wordt door Noord wat kaler en Zuid groen gehouden, en nagenoeg niet door mensen betreden. Het gevolg is dat er zich een bijzonder stukje natuur heeft ontwikkeld, dit keer niet door menselijk ingrijpen, of door eeuwenlange menselijke afwezigheid, maar puur door de bijna 70 jaar geleden gemaakte afspraken om een staakt-het-vuren tot stand te brengen. Onbewust. Een voorlichtingsfilm zoomt niet alleen in op de heldendaden van de Amerikaanse en Zuid-Koreaanse soldaten, maar ook op het ontstaan van een natuurgebied, waar dieren ongestoord kunnen leven en zich kunnen voortplanten en waar zeldzame planten floreren.

De sneeuwvlokkenboom chionanthus retusa is inheems in Korea. De boom behoort tot de kleine bomen, bloeit in april/mei. En kan dus goed tegen kou, want in Seoul is -20 in de winter geen uitzondering. De boom vindt je op berghellingen, in het bos, langs de wegen en bewust aangeplant. Er staan diverse exemplaren bij het Oorlogsmuseum in Seoul, voor iedereen gratis toegankelijk en erg interessant. Op deze foto siert de sneeuwvlokkenboom een monument ter nagedachtenis voor het museum, op de koepel de beeltenis van twee broers die in elkaar op het slagveld in de armen vallen. De oudste maakt deel uit van het Geallieerde leger, de jongste van het Noord-Koreaanse.

De Koreaanse tijger

Een botanisch juweeltje, leert de film ons. De strook is 248 kilometer lang en vier kilometer breed, en misschien wel het meest zwaar bewapende stukje grond ter wereld. De natuur gaat er ongestoord zijn gang. De zeldzame Aziatische beer leeft er, de lynx en een zeldzaam antilopesoort komen er voor. Zelfs van een tijger zou sprake zijn. De Siberische of Koreaanse tijger is heilig en het symbool van Korea, deze speelde dan ook een prominente rol in de openingsceremonie van de Olympische Winterspelen in 2018. Het dier zou volledig uitgeroeid zijn door de Japanse bezetter (1910-1945). De tijger symboliseert kracht, schoonheid en moed. Stel je eens voor wat het voor de Koreanen zou betekenen als deze er toch nog is en dan uitgerekend in de DMZ? In Noord-Korea zijn er vermoedelijk nog 10 in leven, maar zekerheid daarover is er niet. De Siberische tijger kan zich aanpassen aan extreme kou, en is de grootste katachtige ter wereld. Een volwassen man kan vier meter groot worden van neus tot staartpunt gemeten.

In het parkje rondom het museum en de monumenten staat ook deze boom. Een Chaenomeles sinensis, Chinese kweepeer, deze boom is geschonken door een Koreaan die het Noorden ontvluchtte tijdens de oorlog om in het Zuiden te gaan wonen. In zijn tuintje in het zuiden groeide deze boom. Toen hij naar een flatje moest verhuizen, verhuisde de boom naar het museumterrein. De eerste van een aantal aan het museum geschonken bomen. De kenmerkende groei van dit exemplaar waar de stam een grote tweedeling vertoond, maakt het een symbolische boom voor de situatie van Korea. Een gespleten land, één volk. De boom wordt zo’n drie meter hoog, groeit langzaam, heeft roze , solitaire bloemen in april/mei, eetbare vruchten en een mooie herfstverkleuring. Inheems in Korea.

Compact wonen en veel natuur

Aan de natuur in de DMZ met zijn dieren en planten en misschien zelfs een tijger moet ik denken als ik de nieuwsfeiten volg. Gaat hier ooit een einde aan komen? En zullen de Koreanen dan slim genoeg zijn om deze botanische natuurenclave direct uit te roepen als nieuw natuurgebied waar mensen geweerd worden, planten en dieren beschermd? Ik hoop het. Als we ergens op deze aarde gebrek aan hebben, is het aan onaangetaste natuur. Rondreizend door Korea valt de enorm compacte manier van bouwen op. Maar liefst een derde van de bevolking woont in Seoul maar ook in de rest van het land vallen de woontorens op. Mooi zijn ze niet, maar het resultaat is wel dat het land ontzettend groen is, rijk aan onbebouwde natuur, ook de landbouw is beperkt aanwezig. De menselijke voetprint is klein. Koreanen leven compact, de hoogte in en hebben in die huizen ook voor onze maatstaven weinig m2 p.p. Het land is hoogontwikkeld, high tech en efficiënt ingericht.Het geeft hoop op een goede afloop als er vrede komt voor de natuur in de DMZ. Eerst die vrede en dan het uitroepen van de DMZ als natuurgebied waar menselijk bezoek tot een minimum beperkt blijft. We zullen zien of ook voor Korea de klok op Doresan station die de gescheiden uren telt ooit stil komt te staan.

Een stukje Berlijnse muur bij het Dorasan treinstation aan de rand van de DMZ, dat klaar is om het eerste station richting noord te worden, ipv het laatste station vanuit zuid richting het noorden. De Duitse klok staat stil op het tijdstip van hereniging. De Koreaanse tikt nog steeds door.

Nog een laatste  bijzonder Koreaans boomverhaal:

In de DMZ werd een beschoten treinlocomotief uit de Koreaanse oorlog (1950-1953) terug gevonden. Na restauratie kreeg hij een plek bij de houten noodbrug over de rivier de Han waar de uitwisseling van gevangen soldaten plaats vond. Op de trein groeide een moerbeiboom. Deze is voorzichtig verwijderd en naast de locomotief geplant, waar hij inmiddels doorgroeit. Wie de nieuwsberichten over Korea heeft gevolgd, herkent misschien het hek vol vlaggetjes met woorden van hoop achter de boom.

Foto’s van de natuur in de DMZ door mij gemaakt zijn zoals je begrijpt niet mogelijk!

Mijn excuses voor de lange periode van stilte op dit blog. Daar waren vele redenen voor. De draad is weer opgepakt, het volgende bericht zal niet meer zo lang op zich laten wachten.

Voor wie zich heeft ingeschreven voor mijn blogberichten. Vanzelfsprekend respecteer ik ieders privacy en zal ik nooit namen en/of mailadressen doorgeven aan wie dan ook.