De tuin als troost, deel 2

Dit vind je misschien ook leuk...

12 reacties

  1. Suzanne Meijer schreef:

    Dag Ellen !

    Lees altijd met plezier je mails, en lees vandaag dat je gezondheids problemen hebt , ik herken dit ,sukkel zelf al sinds 2 jaar met allerhande aandoeningen die niet echt te verklaren zijn , ik ben wel Lyme positief wat veel kan verklaren, heb je jezelf getest ? Sorry ik bemoei me misschien met iets wat me niet aangaat, maar ik ben zelf tuin architecte en ontzettend veel met tuinen bezig o.a ook mijn eigen tuin en soms gaat het dagen niet. Ik wens je veel sterkte en de natuur is het mooiste wat er is !!
    Groetjes uit Frankrijk Suzanne

    • Groenjournalistiek schreef:

      Hoi Suzanne, dank voor je reactie, de gevolgen van Lyme zijn ook een opgave. Heel veel sterkte daarmee. Helaas is van auto-immuun aandoeningen niet bekend waarom je ze krijgt, erfelijkheid, stress, hormonen, artsen tasten nog in het duister. Lyme zal het bij mij in ieder geval niet zijn. Wens je een mooi tuinseizoen! Je website ziet er veelbelovend uit, als ik ooit in de buurt ben….Groetjes, Ellen

  2. Michaël Bakker schreef:

    Beste Ellen
    Wat een mooi verhaal!!
    Heel veel sterkte met je gezondheid en laat me weten als ik ook maar iets voor je kan betekenen.

    Live groet,

    Michaël Bakker

  3. Van den barselaar schreef:

    Dag Ellen

    Wat akelig voor je die nieuwe gezondheidsproblemen. We hebben al jaren met je te doen en i.p.v. opknappen is het eerder afknappen. Toch nog steeds troost vinden in je groenjournalistiek. Knap hoor.
    Ik lees je narigheid op 1800 meter hoogte in de Franse Alpen en besef opnieuw
    hoe belangrijk een gezond lichaam is voor het welbevinden van je leven. In ieder geval heel veel sterkte van Joke, Henk, Walter, Hermine, Arthur en Helen.

    • Groenjournalistiek schreef:

      Lieve familie, dank voor jullie reactie en ja genieten zo lang het kan, … wat heerlijk dat jullie daar samen mooie dagen hebben beleefd, groetjes, Ellen

  4. Zem schreef:

    Weer een tegenslag: je lichaam laat je een beetje in de steek. Voor een tuinvrouw is het niet kunnen gebruiken van de armen al een opgave. Die je hebt weten te pareren met “rommelen met aanpassingen”. Dat is de slimme manier, Ellen.
    En het is de manier waarop planten hun problemen te lijf gaan: aanpassen. Daarbij kan de natuur, je beschrijft het zo mooi, een enorme troost bieden en je een beetje verzoenen met het lot.
    “Waarom”vragen leveren meestal geen antwoord op en kosten veel energie.
    Nadat je bent bekomen van de schrik van deze nieuwe diagnose, zul jij ook slimme en creatieve aanpassingen weten te bedenken voor de ev. gevolgen van de FFA.
    Veel sterkte, Ellen: het wordt lente!
    Hartelijke groeten van Zem.

    • Groenjournalistiek schreef:

      Dankjewel Zem voor deze opbeurende woorden. Ja, uiteindelijk vinden we de kracht als mens, dier en plant om te overleven/leven. Iedere dag is er een en het leven zelf is te kostbaar om er niets van te maken. Liefs, Ellen

  5. Prachtig geschreven! Ik zeg ook vaak dan,( als reactie op goedbedoelde natuurherstelmaatregelen) We kijken wel, maar we zien het niet meer!

  6. Pauline schreef:

    Wat een verdrietig bericht Ellen. Het zit je echt niet mee. Fijn dat de natuur je kan troosten. Sterkte!

Laat een antwoord achter aan Groenjournalistiek Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.