Prachtkaars, gaura lindheimeri, dansende vlindertjes tot diep in het najaar….

Op 1 september deed ik een inspecterend rondje door mijn tuin. Verwaarloosd, verwilderd na weken afwezigheid, gevoed met veel water in augustus.  Een bramenbos achterin, volop herfstframbozen, bloeiende najaarsplanten en zilverkleurige graspluimen. Maar boven alles uit: de dansende bossen witte én hardroze bloemetjes van de Gaura Lindheimeri oftewel prachtkaars in grote getalen.

Stipa Gigantea in bloei in het avondlicht

Kleihater

In mijn vorige tuin in Woerden bestond de bodem uit rivierklei. Moeilijk te bewerken: als baksteen in de zomer, vet en glibberig in de winter. Maar alles groeide en bloeide hoog de hemel in. Tenminste; de kleiliefhebbers onder de planten en de ‘het maakt me niet uit’ planten, die het op iedere grondsoort willen doen. Terwijl de rozen over de paden bleven hangen aan passerende kinderen en man door hun explosieve groei, hadden ze geen last van de door mij geplante prachtkaars. Ergens op tuinbezoek gezien, was ik als een blok gevallen voor deze plant. Het losse, het vlinderachtige, het was liefde op het eerste gezicht.

Op een zomerse dag gaura en zonnehoed gemixt langs de vijver.

Blikvanger

De plant kreeg een plekje in mijn tuin en de jaren daarna overleefde het. Het bleven een paar armetierige sprietjes, de wolk bleef uit. Mijn aarde was niet aan de plant besteed. Dus ging de plant in de herkansing mee naar West-Brabant: zand….. Ze kwam aan, kreeg een nieuwe plek en hallelujah, het was direct aan met de nieuwe aarde: er kwam een struik, de bloemetjes dansend boven de border uit. Tuinbezoekers merkten de plant direct op: wat mooi, wat is dat? Aan haar schoonheid was jaren niet te ontkomen. Maar helaas, een hele strenge winter maakte na zes jaar !  een einde aan de plant. Een aantal jaren was het me gelukt met wat blad erop de plant de winter door te krijgen, ondanks soms een aantal dagen vorst. Maar die hele strenge winter waarin we konden schaatsen was funest. Zes jaar is lang voor een plant die door sommigen als eenjarige wordt beschouwd…

Detail cherry….

Cherry

Vorig jaar schafte ik daarom een aantal nieuwe planten aan. De beste soort is de whirling butterfly, of ik die nu heb weet ik niet zeker. In ieder geval doet de plant het dit jaar geweldig, net als vorig jaar. Nieuw in mijn tuin is de roze variant: ik heb er twee: pink dwarf en cherry. De laatste heeft die mooie wolk gevormd waar je van droomt (wel compacter dan de witte). Cherry blijft lager. Op de achtergrond van de foto hieronder de witte variant, ook een wolk. Ik heb al een aantal uitzaailingen gevonden. Deze komende winter ga ik een tweesporenbeleid voeren: een paar van de nieuwkomers mag binnen overwinteren, de rest blijft buiten en krijgt afdekking indien nodig. Ik moet ze volgens instructies op het internet nu ook tot 25 cm terugknippen, en dat wordt een hele moeilijke opgave… want ze bloeien nog zo prachtig. Het verhoogt de kans op overleving. Dat vraagt opnieuw om een tweesporenbeleid, de ene helft wel, de andere niet. En anders wordt het opnieuw aanschaffen, want zonder, nee, dat zeker niet. Want verliefd ben ik nog steeds.

Cherry avondlicht, op de voorgrond de uitgebloeide bolletjes van een blauwe distel, op de achtergrond de witte wolk van Gaura Lindheimeri wit

Gaura komt van het Griekse Gauros wat prachtig betekent, oorspronkelijk afkomstig uit Noord- en Zuid-Amerika.