Boom om in zomerstorm, oorzaak: uitgestelde onverenigbaarheid

Je koopt een jonge boom. Plant deze zorgvuldig en voorziet de boom van een paal. Alles gaat goed. De boom groeit gestaag, de schoonheid in wording reeds zichtbaar. Een aantal jaren later verwijder je de paal en gaat de boom op eigen kracht verder. Iedere herfst zijn de verkleuringen een spektakel, met het stijgen der jaren alleen maar mooier. En dan, staat hij een beetje scheef. Met een zuidwestenwind die open de tuin trotseert, vertonen alle bomen in mijn tuin een beetje een scheefstand. Dat hoort erbij denk je nog. Maar de zomerstorm deze week maakte een einde aan mijn droom van een volwassen Liquidambar styraciflua oftewel amberboom.

Herfstverkleuring net begonnen

Deze boom is voor mij absoluut een van de topfavorieten onder de bomen. De wijze waarop de boom sneuvelt, stelt me voor een raadsel. Zo vernietigend was deze zomerstorm toch niet? Geen dakpannen van het dak af. De wortels nog steeds stevig in de grond, afgeknapt als een luciferhoutje. Daar heb je toch orkaankracht of een tornado voor nodig?

De merkwaardige manier waarop de boom is afgeknapt. Duidelijk dat hier sprake is van uitgestelde onverenigbaarheid

Uitgestelde onverenigbaarheid

Raadsels bestaan om opgelost te worden en dus ga ik op zoek naar een antwoord. En zoals altijd is er online iemand te vinden die het antwoord heeft, dit keer Hendrik Philips: uitgestelde onverenigbaarheid voorheen verlate onverenigbaarheid genaamd. Zo verloor een klant van hem een Cornus Kousa (ook al zo’n schoonheid en langzame groeier) Huh??? Wat is dat? Nooit van gehoord. Ik open de bijgeleverde link die het uitlegt: het is te vergelijken met een donornier die afgestoten wordt. Twee vreemdelingen zijn aan elkaar gekoppeld, mijn boom geënt op een andere ondersoort. Het lijkt goed te gaan, maar uiteindelijk gaat het fout op de entplek en stoten ze elkaar af. Dat kan verschillende gevolgen hebben maar ook tot zo’n breuk leiden. De details van dit proces zal ik je besparen, ben je daarin geïnteresseerd open de volgende link.

Dag boom, niets meer aan te doen.

Gelukkig geen grote schade

Het voelt een beetje als een opluchting, het is niet te wijten aan het te vroeg verwijderen van een paal, of het ontbreken van water in dit droge voorjaar of welke door mij te beïnvloeden reden dan ook. Dit was hoe dan ook gebeurd, wat ik ook had gedaan. Misschien maar goed dat hij nog niet 10 m hoger was, want hadden dan de gevolgen kunnen zijn? En dat is nou juist de reden waarom dit onderwerp aandacht verdiend. Het had namelijk nog een aantal jaren kunnen duren. Wat dat betreft kwam deze zomerstorm misschien op tijd. Staat een dergelijke boom in een straat kan het zelfs een leven kosten of veel materiële schade opleveren. Dat is mij bespaard gebleven, de enige schade die ik nu heb is een halvering van de bloemen van de Veronicastrum fascination, die hopelijk in de vaas tot bloei komen. Een gat in de beplanting voor de schutting, waardoor de niet zo fraaie uitgebloeide sering van de buren vol in zicht staat en die schutting ook. De grootste schade komt straks pas als ik de herfstverkleuring zal moeten missen,waarvoor ik de afgelopen jaren regelmatig stil ben gaan staan om de kleuren op mijn netvlies te laten branden. Nu resten alleen de foto’s nog. Snik.

Herfstverkleuring op zijn hoogtepunt… Dit moet ik gaan missen, snik.

Nog één?

Nu maar duimen dat mijn andere Liquidambar, de bolvorm (‘Gum Ball’), niet dezelfde ent-constructie heeft. Een houtduif is er in gedoken om een gezin te stichten. Heen en weer zwiepend in de storm, is een familiedrama uitgebleven. Helaas is deze boom door zijn gekunstelde vorm natuurlijk niet zo mooi als zijn grote broer. Beide bomen zijn gekocht bij een kweker, ook dat biedt dus duidelijk geen garantie voor de toekomst. Op de lijst van onverenigbaarheid van  Wageningen staat de Liquidambar nog niet, ondanks dat deze ook vaak door gemeenten wordt aangeplant in de openbare ruimte. Dat maakt het lastig zekerheid te hebben dat je een gezond exemplaar hebt met toekomstperspectief. Gemiste kans om interessant te zeggen bij aankoop, mijn boom is toch wel geënt op …

In mijn vorige, Woerdense tuin plantte ik ook een Liquidambar. Toen deze een beetje een boom begon te worden, verhuisden we naar het zuiden voor het werk van mijn echtgenoot. Ik verliet die boom en nu heeft deze boom mij verlaten. Ik en de amberboom, een kwestie van onverenigbaarheid?

Blijf bomen planten

Even laten bezinken maar, die derde aanplant zal er waarschijnlijk wel komen. Drie keer is scheepsrecht toch? De kans deze echt volwassen te zien worden, neemt af, de amberboom is een zeer langzame groeier. Maar dat is geen reden om te stoppen met bomen planten. Boompje groot, plantertje dood, zo hoort het eigenlijk wel te zijn. De meeste bomen overleven mensen met gemak, als ze de kans krijgen. De gemiddelde boom in Nederland behaalt maar een leeftijd van 40 jaar. Dan is hij net begonnen! Met het oog op de toekomst van onze planeet zou dat getal flink omhoog moeten, maar vooral voor de toekomst van onszelf, de mensheid. Die aarde overleeft ons wel in welke staat dan ook, we vernietigen vooral onszelf en het overige leven op deze planeet.

Aan de kwekers de opdracht bomen te leveren zonder uitgestelde onverenigbaarheid. Dat helpt in ieder geval om oud te mogen worden als boom en verdriet bij de planter te voorkomen, want oh het doet wel zeer zo’n mooie jonge blom (boom) te verliezen. Lees meer over mijn favoriete tuinbomen , de schoonheid van monumentale bomen of ga direct terug naar home