Een tuin à la Ton, inspiratiebron voor mijn eigen wildernis

Ton ter Linden: tuin in augustus, foto groenjournalistiek

Oerhollandse namen: Ton, Henk en Piet, samen vormen zij wat de Engelsen de Dutch Wave zijn gaan noemen. Ton ter Linden behoort tot de drie. Henk Gerritsen en Piet Oudolf zijn de andere twee.

Je eerste tuin aanleggen

Als je start met de aanleg van je eerste tuin kijk je vooral om je heen om te weten wat je mooi vindt en ook wat je absoluut niet wil. Daarbij kwam voor mij als inspiratie de bloemrijke tuinstijl van mijn moeder. En zo ontstaat je eerste tuin, de onze: een grasveldje, pergola en een diversiteit aan bloemen. Ons tweede huis had een hele grote voortuin. Daarvan maakte ik een bloemenzee. De overbuurman vond dat een prettig uitzicht, zo vertelde zijn dochter ons, die op de kinderen kwam passen. Zo van lieverlee ontstaat je eigen stijl.  Omdat ik altijd veel te veel in mijn tuin wilde, waren planten meestal niet binnen de perken te houden. De rijk bloeiende stamrozen met lange uitlopers hingen dan ook regelmatig aan de mouwen van het t-shirt van mijn echtgenoot. Die het op zich  allemaal prima vond, als hij nog maar wel gewoon door de tuin heen en weer kon lopen zonder te blijven haken of te struikelen.

De schilder Ton ter Linden

De tuinen van Ruinen

Ik bezocht veel tuinen, zag mooie dingen, las boeken, keek programma’s en ontdekte toen de Tuinen in Ruinen van Ton ter Linden. En dat was de stijl die ik wilde. Een ecologische, schilderachtige tuinstijl. Zijn boek, Een tuin à la Ton (1997), geschreven door Hanneke Cannegieter met de foto’s van zijn partner Gert Tabak kocht ik in 1999. In de tuinen combineerde Ton een grote diversiteit aan bloemen in diverse kleuren met siergrassen. Maar ook rozen spelen een prominente rol. Die ontbreken totaal bij Piet Oudolf. Ook een prachtige stijl, maar ik houd ook wel echt van rozen. Mijn conclusie was: de tuinen van Ton zijn stoer en wild, maar wel verfijnd. Planten door elkaar heen geweven. In combinatie met rozen en siergrassen. Ook is de toepasbaarheid groot in kleine tuinen. Dat is ook wel het nadeel van Piet Oudolf’s stijl, die komt vooral tot zijn recht in grote oppervlaktes. Grote tuinen en parken dus.

De tuin in Friesland, bron website atelier Ton ter Linden

De tuinen kregen faam in Nederland en daar buiten. Maanden achter elkaar waren ze open voor bezoek. Toen werd het teveel. Geen moment van rust en tijd om te schilderen. De tuinen gingen dicht. Gelukkig heb ik ze twee keer bezocht. Een keer in de zomer en een keer in het voorjaar. Foto’s van de voorjaarstuin werden beroemd. Het dansen van de alliumbollen… Na een korte periode in Limburg verhuisden ze naar Friesland, waar in korte tijd opnieuw een schitterende tuin werd aangelegd. En gelukkig is deze open gegaan. Een aantal weekenden per jaar. Zodat we allemaal weer kunnen genieten van de tuinkunstenaar Ton ter Linden. Mijn eerste bezoek was in augustus. Dit jaar ga ik eind mei kijken: opnieuw een voorjaarstuin. Als ik de foto’s van Gert Tabak zie, dan moet dat ook weer heel mooi zijn. En af en toe maak ik foto’s van mijn tuin en denk ik: Ja, dit is een Tuin à la Ton.

Een tuin à la Ton in Hoeven

Bezoeken? Voor openingsdagen en verdere info: www.ateliertonterlinden.nl Meer foto’s op de facebookpagina van Groenjournalistiek. Like op deze website en vind ze daar. De schoonheid van de tuinen moet je ervaren…. Mis het niet. Het boek is ter plekke te koop en tweedehands op internet.

Bron: website atelier Ton ter Linden