Plantsoengeluk, Tilburgse ontmoeting

‘Tuinieren verbroederd’, hoor je vaak. Klopt dat? Ja, wel als je gelijkgestemden bij elkaar zet. Nee, als je ziet hoe buren ruzie kunnen maken over bomen en overhangende takken. De rijdende rechter heeft het er druk mee. Maar mijn ervaring is dat je met gelijkgestemden snel leuke ontmoetingen hebt. Lees deze ‘post’ maar…

Voortuintjes kijken

De zon schijnt, reden genoeg om met mijn boterham niet in de docentenkamer te gaan zitten, maar een blokje om te gaan. Ik kijk graag in voortuintjes. Leuke ideetjes, mooie plantencombinaties, fraai straatwerk. Redenen genoeg om even stil te blijven staan. Mijn oog valt op een voortuin waar de voorjaarsbolletjes gezellig staan te bloeien. Ik ontdek wat primulaatjes, opmerkelijk vroeg in het jaar, maar meest opvallend zijn de bloeiende helleborussen niger. Prachtig gewoon.

Een prachtige helleborus niger groep in een Tilburgse voortuin. 

Zaaitip helleborus niger

Ik neem een foto vanaf het trottoir en dan komt de vrouw des huizes naar buiten. Het is niet direct het type wat je verwacht. Krullen in de plooi, nette rok, tikje stads, eerder iemand met een hele nette geschoffelde tuin, dan deze gezellige verzameling.  Ze vraagt aan mij of ik weet hoe ze heten. Omdat ik meteen het juiste antwoord geef, gaat het gesprek gelijk verder. -Waarschijnlijk vermoedt ze een gelijkgestemde in mij te hebben.- De plant zaait zich vrolijk uit en ze legt direct uit hoe je het beste zelf kan zaaien: “even een plasticpotje met luchtgaatjes over het zaad om te voorkomen dat vogels de zaden opeten en komt het groen dan kan het potje weer weg”. Goeie tip hoor! Zo’n plastic kapje geeft natuurlijk ook wat warmte voor het ontkiemen.

Plantsoen bolletjes

Nu wijst ze naar de krokussen. “Mooi hè”, zegt ze, “eerst stonden er alleen een paar langs het pad en moet je nu eens kijken.” En dan komt het hoge woord eruit: “ze stonden hier in het plantsoen verderop, ik heb er een paar uit geschept en in mijn tuin gezet. Maar als iemand vraagt waar ik die leuke bolletjes vandaan heb, dan zeg ik maar: ‘k zou niet weten hoe die hier terecht gekomen zijn.”

Nadat ik de afspraak heb gemaakt om binnenkort wat zaden van de helleborus op te halen als ze gerijpt zijn, nemen we afscheid. Ik loop langs een stukje plantsoen. Worden ze gemist? Ze staan in ieder geval in een liefdevol tuintje, mogen zich uitbreiden, worden niet omver geschoffeld. Ze floreren en bewijzen dat gestolen goed soms wel gedijd. (Vanzelfsprekend raad ik iedereen aan hier geen voorbeeld aan te nemen. Voeg liever iets toe aan het plantsoen.)

Terug op school bedenk ik dat groen verbindt; zomaar uit het niets een gesprek over zaden en bollen.